عشقولانه....

به چشمانم آموختم که هر کس ارزش دیدن ندارد ...

عشقولانه....

به چشمانم آموختم که هر کس ارزش دیدن ندارد ...

سرشار از بی نهایت ...

آبی تر از آنیم که بی رنگ بمیریم ،

از شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم،

ما آمده بودیم که تا مرز رسیدن همراه هم فرسنگ به فرسنگ بمیریم،

تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبیم ،

شاید که خدا خواست که دلتنگ بمیریم ...




عشق مثل این قلب می مونه ... هرجا که زمینه اش باشه خودشو نشون میده ... باید نوع نگاهت رو عوض کنی تا بتونی ببینش
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد